Kiła królicza to choroba bakteryjna, wywołana przez krętek Treponema cuniculi. Bakteria ta występuje na całym świecie, atakuje króliki domowe i dzikie. Do zarażenia dochodzi podczas krycia, młode zagrażają się ssąc mleko zarażonej matki. Okres inkubacji to od około 3 do 16 tygodni, aczkolwiek niektóre króliki są bezobjawowymi nosicielami przez długi czas i dopiero w sprzyjających warunkach (stres, spadek odporności, choroba współistniejąca) kiła daje objawy.
Królicza kiła nie jest zoonozą, to znaczy, że ani człowiek, ani żadne inne zwierzę nie zarazi się nią od królika.
Treponematoza objawia się owrzodzeniami, stanem zapalnym o surowiczym wysięku, a w następstwie strupami na wargach, nosie, okolicach narządów płciowych, rzadziej powiekach i innych miejscach. Zdarza się kiła o nietypowym przebiegu.
Leczenie polega na podaniu Penicyliny w iniekcji podskórnej , 4 - 6 dawek co 5 - 7 dni. Często objawy znikają już po pierwszej dawce, w okolicy 5 - 7 dnia, mimo to powinniśmy kontynuować antybiotykoterapię. Osłonowo warto podawać probiotyk. Jeżeli królik odczuwa ból, nie chce jeść, warto wspomóc leczenie lekiem przeciwbólowym, np. Meloksykamem. Regularne jedzenie u królików jest bardzo ważne, w razie potrzeby należy go dokarmiać karmą ratunkową.
