Dieta koszatniczki nie jest skomplikowana, ale hodowca musi wykazać się wiedzą, świadomością i konsekwencji w żywieniu. Insulina koszatniczki ma strukturę odmienną niż u innych ssaków. Naukowcy oceniają, że w porównaniu z nimi wykazuje tylko 1–10% aktywności biologicznej. W konsekwencji układ metaboliczny zwierzęcia nie pozwala na przyswojenie glukozy, a koszatniczki szczególnie łatwo chorują na cukrzycę. Jednym z pierwszych objawów bywa zaćma.

W związku z tym należy szczególnie dbać o poprawną dietę koszatniczki, o odpowiednią ilość ruchu i nie dokarmianie jej zbyt wieloma dodatkami bogatymi w węglowodany czy tłuszcze. Na karmie nie wolno oszczędzać, bo najtańsze, dostępne w sklepach zoologicznych granulaty i mieszanki, są zwykle bardzo złej jakości, są źle zbilansowane i zawierają zbyt dużo węglowodanów. Karmy droższe, są w większości dobrze dopasowane do wymagań żywieniowych koszatniczek. Więcej szczegółów znajdziesz w naszym rankingu karm. Prawidłowo żywiona koszatniczka będzie dłużej żyła, będzie miała lepszą kondycję, a my wydamy mniej pieniędzy na weterynarza. Oszczędzanie na karmie najnormalniej się nie opłaca.

Z takich samych powodów nie można zastępować lub mieszać gotowej karmy dla koszatniczek z karmą dla innych gryzoni czy zajęczaków. Skład tych karm jest inny, niezgodny z wymaganiami dietetycznymi koszatniczki. Szczególnie niewskazane jest żywienie koszatniczki pokarmem dla królików. Jest on często wzbogacany kokcydiostatykami, antybiotykami, które pomagają w zwalczaniu kokcydiozy, wywoływanej u królików przez gatunki bakterii Eimeria i Isospora (kokcydia). Środki te są jednak dla koszatniczki szkodliwe, a karmy królicze nie zawiera odpowiednich ilości witamin i minerałów.

Mieszanki produkowane dla chomików i myszoskoczków także nie są odpowiednie dla koszatniczek, bowiem mają zbyt dużą zawartość nasion, a w konsekwencji tłuszczu i białka.

Podstawą żywienia koszatniczki powinno być siano. Zawiera dużo włókna, które wspomaga cykl trawienny, wymusza dłuższe żucie pokarmu co pozwala na ciągłe, niezbędne ścieranie zębów, a powolne wchłanianie pokarmu wspomaga proces metaboliczny.

Wybierając karmę, wczytujmy się informację o składzie. Zalecane proporcje:
białko ≤ 15 %
tłuscz ≤ 4 %
włókno ≥ 15 %
przy czym łączna zawartość węglowodanów nie powinna być większa od 5 %

Zalecane jest znaczne ograniczenie w diecie składników energetycznych, zawierających znaczne ilości tłuszczu czy węglowodanów: słodyczy, owoców, kukurydzy, nasion słonecznika, orzechów, a nawet korzeni warzyw korzeniowych (marchewka).

W diecie koszatniczek duże znaczenie ma proporcja wapna i fosforu. Powinna być utrzymana na poziomie 2:1 (na 1 kg karmy odpowiednio: 12 g wapna i 6 g fosforu), co pozwoli na skuteczne wchłanianie wapnia. Zachwianie zalecanej proporcji może powodować zwapnienie w nerkach i przerost korzeni trzonowów i siekaczy.

Jeśli podstawą żywienia naszych koszatniczek będzie siano i zioła, gotowa karma uzupełnieniem, a smakołyki zawierające niewskazane składniki będą ograniczane do minimum, to będziemy mieli pewność, że zwierzę nie będzie narażone na kilka chorób, które wydatnie wpływają na długość i komfort życia.

~ Jacek

​

​

DIETA NATURALNA

Pora już chyba napisać o diecie, która jest najbardziej zbliżona do tej, jaką mają w swoim naturalnym środowisku. Mam nadzieję, że będzie ona kierunkiem naszej dalszej „wędrówki” w drodze do jak najlepszego żywienia naszych pupili. Dieta ta oparta jest na wieloletnich doświadczeniach kilkuset hodowców koszy na całym świecie zrzeszonych w Degu International oraz wsparta wiedzą specjalistów żywienia zwierząt. Ilości podawanego pokarmu opracowana została dla kosza o średniej budowie ciała, w średnim wieku. Ze względu na różnice osobnicze oraz wiek, ilość pokarmów należy dostosować do indywidualnych potrzeb zwierzaków, zachowując odpowiednie proporcje pomiędzy poszczególnymi elementami diety.

Dieta ta składa się z kilku elementów:
1) Siano – dzienna porcja na koszatniczkę ( g/d) to około 7g/d– dbamy o to by zawsze było w paśniku.
2) Zielone części roślin – podawane w mieszance różne gatunki ziół, bez przewagi którejkolwiek z grup działania (unikamy przewagi np. ziół moczopędnych nad innymi itp.).
Mieszanki roślin powinny zawierać:
a) Zioła – 3 g/d (minimum 10 gatunków) – 40% mieszanki roślin,
b) Liście i gałązki odpowiednich drzew i krzewów – 2,5 g/d (minimum 5 gatunków) – 35% mieszanki roślin ,
c) Kwiaty – 1,5 g/d (minimum 5 gatunków) – 25% mieszanki roślin.
3) Nasiona – mieszanka odpowiednio zbilansowanych pod względem proporcji wapń/fosfor nasion. W mieszance nie stosuje się nasion zbóż i innych o wysokiej zawartości węglowodanów. Podawanie mieszanki nie zbilansowanej rozmija się z celem, ponieważ wapń zawarty w nasionach nie zostanie wchłonięty.
Podawanie: 3,5g/d (płaska łyżeczka do herbaty nasion/ koszatniczkę).
4) Smaczki: do nich zalicza się owoce, warzywa, groszek prasowany, topinambur czy np. korzenie mniszka oraz cykorii i inne produkty zalecane do podawania koszatniczkom w niewielkich ilościach
Podawanie: 3g/d z czego smaczki wysoko węglowodanowe ( owoce, warzywa, groch prasowany) stanowią MAKSYMALNIE 1,5g (pół łyżeczki warzyw lub owoców lub 6-8 prasowanych groszków) i 1 topinambur lub 1 kawałek cykorii lub średniej wielkości korzonek).
5) Karma: w naturalnym podejściu do żywienia koszatniczek jest zbędna i spokojnie można w ogóle z niej zrezygnować. Można jednak pokusić się o podawanie jej dla urozmaicenia diety w niewielkich ilościach 8-10g raz w tygodniu (polecamy Versele Laga Crispy Pellets ze względu na najlepiej zbilansowany skład). Podawanie większych dawek może zaburzyć bilans naturalnej diety i zmniejszyć jej korzystne działanie na zdrowie zębów, gdyż gotowe karmy nie ścierają ich we właściwy sposób.
6) Suplementacja. Koszatniczki w naszych domach „cierpią” na permanentne niedobory światła przez co stale w ich organizmach występują niedobory wit. D3, co zaburza gospodarkę wapniem. Konsekwencją są problemy z zębami – przerost korzeni i koron zębowych. Choroba ta w zależności od kosza rozwija się w różnym tempie, lecz niestety niemal zawsze prowadzi do śmierci zwierzaka. Dlatego tak ważna jest właściwa suplementacja. Codzienne podawanie wit. D – 20 jm na koszatniczkę - kupujemy wit. D dla niemowląt (400 jm). Polecam Bobik D – zawiera jedynie naturalne składniki i kosze chętnie go jedzą.
Dodatkowo powinno stosować się specjalne świetlówki imitujące naturalne światło słoneczne. Świetlówki te muszą zapewnić poziom promieniowania UV-B: 2,4% i UV-A: 12% . W Polsce jedyne dostępne (które zaleźliśmy) to świetlówki firmy Arcadia Bird Lamp.
https://www.facebook.com/notes/yupi/arc ... 0532509912
7) Kostka wapienna – stały dostęp. Kostka wapienna naturalna bez barwników i aromatów (najchętniej jedzone są te od Nestora, które dodatkowo zawierają kredę łakową - ten sam składnik wapnia który jest w sepii). Można stosować sepię.
8) Zakwaszanie.Ponieważ nasze gleby mają wyższe pH niż wulkaniczne gleby na terenach skąd pochodzą koszatniczki, rośliny które im podajemy mają również zbyt wysokie pH. U niektórych koszatniczek może to zaburzać gospodarkę wapniem oraz florę bakteryjną jelit. Dlatego warto podawać okresowo preparaty zakwaszające wodę, by obniżyć pH układu pokarmowego. Polecamy Acidomid, który dobrze sprawdza się w tej roli. Podawanie: 1ml /100 ml wody. Stosujemy przez 2 tygodnie później tydzień woda bez acidomidu.
Uwaga: pierwsze podanie 0,5ml/100 ml wody. Nie wolno przekraczać dawkowania jak i należy BEZWZGLĘDNIE przestrzegać terminu przydatności do spożycia (kupujemy małe buteleczki). Woda z acidomidem może stać maksymalnie 3 dni i należy ją wylać. Po tym czasie, może zaszkodzić zwierzętom.
W ciągu całego roku kalendarzowego świeże rośliny powinny stanowić 30-100% podawanego pokarmu. Jest to niezbędny warunek dla zdrowia zwierząt, gdyż podawanie wyłącznie suszonych roślin jest niewystarczające dla właściwego funkcjonowania organizmu koszatniczki (właściwe ścieranie zębów oraz odpowiednia flora bakteryjna jelit. Oczywiście pamiętać należy, że nadal obowiązują zasady ilościowe podawania ziół i podawanie ich jedynie w mieszance. Zimą, gdy nie mamy dostępu do dziko żyjących świeżych roślin, odpowiedni ich udział w diecie świeżych roślin należy zapewnić poprzez podawanie natek warzyw (pietruszka, rzodkiewka, koper, buraki, marchew, seler...), ziół doniczkowych (bazylia, lawenda, melisa, oregano...) oraz zasianych własnoręcznie młodych zielonych pędów zbóż (owies, pszenica, jęczmień, żyto...).

Autor:
Karolina Karpowicz
Piotr Jędrzejczyk